Νίκος Μπελογιάννης: Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο

του Άγγελου Αγγελή

΄΄ Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο , για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές , στο μπόι των ονείρων μας , στο μπόι των ανθρώπων ΄΄ 

απόσπασμα από την απολόγια του Νίκου Μπελογίαννη στο δικαστήριο

Ο Ν. Μπελογιάννης γεννήθηκε στην πόλη Αμαλιάδα του νομού Ηλείας. Από τα νεανικά – φοιτητικά του χρόνια στη Νομική Σχολή Αθηνών γίνεται στόχος για την πολιτική του δράση . Διαδοχικά εντάσσεται στο ΚΚΕ και εκλέγεται ΓΓ στην Τοπική Επιτροπή του ΚΚΕ στη γενέτειρα πόλη του Αμαλιάδα . Ως μέλος του ΚΚΕ έχει έντονη πολιτική δράση κάτι το οποίο οδηγεί στην σύλληψη και φυλάκιση του . Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Γερμανική εισβολή του 1940 τον βρίσκουν έγκλειστο μαζί με άλλους 600 κομμουνιστές συντρόφους του στις φυλακές του Ακροναυπλίου. Οι κρατούμενοι στο Ακροναυπλίο κάνουν αίτημα στην Χουντική κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά για να τους δοθεί η άδεια για ένταξε στον αντιστασιακό αγώνα . Στο αίτημα αυτό η απάντηση είναι αρνητική και οι πατριώτες αυτοί όχι μόνο δεν αγωνίζονται αλλά παραδίδονται στις Γερμανικές Δυνάμεις Κατοχής τον Απρίλιο του 1941 . Ο «Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο» το 1943 αποδρά και εντάσσεται στον ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο . Περιοχή στην οποία την Άνοιξη του 1944 θα συνεργαστεί στενά με τον Αρχικαπετάνιο του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη . Παραμένει στον ΕΛΑΣ μέχρι και το 1949 έτος κατά το οποίο ο Εμφύλιος λαμβάνει τέλος με την κομμουνιστική ήττα . Ο Ν. Μπελογιάννης καταφεύγει στις γύρω Σοσιαλιστικές Χώρες για μικρό χρονικό διάστημα αφού το 1950 θα επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο Μπελογιάννης επιστρέφει στην Αθήνα ως μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ με στόχο την επανατροχιοδρόμηση των μηχανισμών του Κουμουνιστικού Κόμματος το οποίο πλέον θεωρείται προδοτικό και και παράνομο . Οι ενέργειες του θα οδηγήσουν σε εκ νέου σύλληψη του το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου .

Στις 19 Οκτωβρίου 1951 μαζί με άλλους 92 οδηγούνται στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών στο Αρσάκειο Δικαστικό Μέγαρο. Μέλος του δικαστικού σώματος είναι και ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος . Ο Μπελογιάννης και άλλοι 11 καταδικάζονται σε θάνατο . Λόγω διεθνής κατακραυγής ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Νικόλαος Πλαστήρας δίνει εντολή για άρση της δικαστικής απόφασης . Αναντίρρητα οι κατήγοροι δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια . Παραπέμπουν τους κατηγορουμένους σε νέα δίκη με την κατηγορία της κατασκοπείας . Στις 14 Νοεμβρίου 1951 η εύρεση παράνομων ασυρμάτων σε χώρους του ΚΚΕ σε Καλλιθέα και Γλυφάδα δυσχεράνουν την θέση των κρατουμένων. Εν συνεχεία οι «κομμουνιστές κατάσκοποι» στις 15 Φεβρουαρίου βρίσκονται ενώπιον του Διαρκούς Στρατοδικείου Αθηνών. Η δίκη του Μπελογιάννη παίρνει παγκόσμιας μορφής φήμη λόγω των όσων αναφέρει στην περίφημη απολογία του. Σε αυτή αποσύρει όλες τις κατηγορίες και προβάλλει τόσο τις δικές του πατριωτικές ενέργειες όσο και του ΚΚΕ.

Την 1 Μαρτίου 1952 μαζί με τους Νίκο Καλούμενο , Δημήτρη Μπάτση , Ηλία Αργυρίαδη και Τάκη Λαζαρίδη καταδικάζονται σε θανατική ποινή . Μέσα σε μια βδομάδα τηλεγραφήματα από όλο τον κόσμο σφυροκοπούν και πάλι τον Ν. Πλαστήρα από άσημους και διάσημους όπως ο Ζαν Κόκτω , ο Ναζίμ Χικμέτ , ο Πάμπλο Πικάσο και ο Τσάρλι Τσάπλιν . Αυτή τη φορά η πολιτική ηγεσία παραμένοντας ατάραχη μεταφέρει τους προαναφερθέντες από την φυλακή στην Καλλιθέα στο στρατόπεδο στο Γουδί . Εκεί στις 30 Μαρτίου 1952 οι σύντροφοι μετά από τουφεκιές θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή στις 04:10 π.μ. .

Απόσπασμα από τη απολογία του Νίκου Μπελογιάννη